جالب بود، من چنين چيزي رو خيلي وقت پيش در مورد نفوذ زبان فارسي در زبان ژاپني و ديگر زبانهاي شرق دور خوانده بودم و اين موضوع برايم خيلي جالب بود، يكي از جالبترين كلمات كه در سايت مورد اشاره شما هم ذكر شده كلمات فارسي شير (Lion) هست كه در زبانهاي محتلفي وارد شده است، همانطور كه چند سال پيش در اينجا به آن اشاره كرده‌ام: http://www.allempires.com/forum/forum_posts.asp?TID=231&PID=120166#120166 - http://www.allempires.com/forum/forum_posts.asp?TID=231&PID=120166#120166

اين واژه ابتدا از زبان فارسي به شكل شِر (Sher) يا سر (Ser) وارد زبان هندي شده است كه نام كشور سريلانكا (Sri Lanka) در جنوب هند از هم واژه گرفته شده و نشان شير و شمشير روي پرچمشان هم شباهت زيادي به نشان ما دارد ، سپس به صورت شيزي (Shizi) به زبان چيني نفوذ پيدا كرده، كه اين واژه اينك تقدس خاصي برايم چينيها دارد و مراسمي بدين نام نيز دارند، و بعد به شكل شيشي (Shishi) در زبان ژاپني در آمده است. واژه بنگالي شيمها (Shima)، سواحيلي سيمبا (Simba) كه يادآور انيميشن Lion King است، مالايي سينگا (Singa) كه نام كشور سنگاپور (Singapore) به معناي سرزمين شير از همين واژه گرفته شده و غيره همگي ريشه در همين واژه فارسي شير دارند.

در مورد واژه شمشير من شك دارم كه اين واژه باستاني به واقع با واژه شير ارتباطي داشته باشد،‌ البته بسياري بر اين عقيده هستند كه اين واژه تركيبي از دو واژه شم (ناخن، چنگ) و شير است و به معناي يك شي برنده مانند ناخن شير مي‌باشد، البته چنين تركيبي به نظر من در زبان پارسي اشتباه هست مثلا حيواني كه گوشهايي مانند خر دارد را ما خرگوش مي‌ناميم نه گوش خر! به هر حال با توجه به قدمت اين كلمه و اشاره شدن به آن در منابع يونان باستان دقيقا به معناي شمشير و به صورت نزديك سمپسيرا (sampsira) مي‌توان اين ريشه‌يابي ساده را زير سوال برد.